روش‌های یادگیری
برای یادگرفتن برنامه‌نویسی روش‌های گوناگونی هست، مثلا میشه توی کلاس‌های حضوری و مجازی ثبت‌نام کرد یا بصورت خودخوان (self study) از منابع موجود در اینترنت استفاده کرد. اینکه کدوم روش برای شما مناسبه، بستگی به روحیات و سلیقتون داره. توی این پست قراره در رابطه با این صحبت کنیم که هر روش برای چه افرادی مناسب‌تر هست. چیزایی که در ادامه مینویسم چکیده‌ی تجربه‌‌ام از تعامل با برنامه‌نویسان تازه‌کار توی گروه‌های تلگرامی، فروم‌ها و کسایی که خصوصی بهشون درس دادم هست. منظورم اینه پشتوانه‌ی علمی نداره و فقط نظر تجربی و شخصیم هست.
اگر بخوایم کسابی که تازه یادگیری برنامه‌نویسی رو شروع کردند گروه‌بندی کنیم، میشه اونارو به سه گروه تقسیم کرد:
گروه اول – توانایی خودخوانی ندارند و همچنین در مسیر یادگیری نیاز به همراه دارند: برای این گروه کلاس بصورت خصوصی یا غیر خصوصی خیلی بهتره. چون غیر از اینکه خودشون به تنهایی نمیتونند موضوع جدیدی رو یاد بگیرند، باید یکی باشه براشون مسیر یادگیری رو ترسیم کنه (بگه اول x رو یاد بگیرید، بعد y و آخرش z)، پروژه تمرینی تعریف کنه و از شون تحویل بگیره (چون اگر کسی نباشه تحویل بگیره، پروژه رو انجام نمیدن و کلا بیخیال میشند)
گروه دوم – توانایی خودخوانی دارند ولی هنوز در مسیر یادگیری نیاز به همراهی دارند: این افراد میتونند بدون کلاس برنامه‌نویسی یاد بگیرند اما باز یکی باید باشه بهشون بگه به چه ترتیبی جلو برند و پروژه بهشون بده و ازشون تحویل بگیره.
گروه سوم- توانایی خودخوانی دارند و نیاز به کسی در مسیر یادگیری ندارند: تعداد اینجور افراد کم هست و بیشتر کسایی‌اند که قبلا تجربه‌ی یادگیری یک زبان برنامه‌نویسی دیگه رو داشتند و الان میخوان زبان جدیدی رو شروع کنند. این گروه کلا نیازی به کلاس یا فرد دیگه‌ای ندارند و خودشون میتونند با دسترسی به اینترنت هر چی میخوان رو یاد بگیرند.
گروه اول که نیاز به کلاس دارند ولی همیشه برای یادگیری گروه دوم و سوم فیلم آموزشی رو توصیه میکنم. چون معمولا در فیلم‌ها جزئیات کمتری رو میگن، پروژه محور هستند و در کنارش جذابیت بیشتری دارند. کتاب در مقایسه با فیلم خیلی کاملتره اما برای شروع خیلی خسته کننده هست.
البته میشه معیارهای بیشتری رو برای گروه‌بندی در نظر گرفت یا کلا از یک بُعد دیگه گروه‌بندی رو انجام داد. بطور مثال گروه‌بندی براساس وسواس یادگیری که دو گروه تشکیل میشه، گروه اول وسواس یادگیری دارند و گروه دوم ندارند. لغت “وسواس یادگیری” رو از خودم اختراع کردم و نمیدونم جای دیگه استفاده شده یا نه. افرادی وسواس یادگیری دارند که در همون شروع یادگیری برنامه‌نویسی میخوان خیلی دقیق باشند و روی جزئیات تمرکز زیادی میکننند، این باعث میشه بیشتر توی مفاهیم تئوری بمونند و بعد مدتی مطالعه کردن خسته و بیخیال برنامه‌نویسی بشند. اگر شما جزء این گروه هستید، حتما سعی کنید برای کارهاتون ضرب‌الاجل (deadline) تعیین کنید و اگر دیرتر از اون زمان کار رو تموم کردید، خودتون رو جریمه کنید. اینجوری باعث میشه که هدفمندتر جلو برید و کمتر درگیر جزئیات اضافه و حاشیه‌ها بشید.
نتیجه نهایی اینکه سعی کنید خودتون رو بشناسید، بعد از اینکه خودتون رو شناختید تازه میتونید روش درست یادگیری رو خودتون انتخاب کنید، برای همه نمیشه یک روش خاص رو تعیین کرد. همیشه یادتون باشه، پشتکار یکی از مهمترین عامل‌های موفقیت در برنامه‌نویسی هست. مهم نیست از چه روشی میخواید برنامه‌نویسی رو یاد بگیرید، ولی هر روشی هست در داخلش پشتکار داشته باشید.